Partnerstwo

Grupa Kapitałowa JSW jest największym producentem wysokiej jakości węgla koksowego hard w Unii Europejskiej i jednym z wiodących producentów koksu używanego do wytopu stali. Produkcja i sprzedaż węgla koksowego oraz produkcja, sprzedaż koksu i węglopochodnych stanowią podstawową działalność Grupy JSW.

Węgiel koksowy, nazywany też metalurgicznym, został uznany za jeden z 34 surowców krytycznych dla Unii Europejskiej, co oznacza strategiczne znaczenie gospodarcze i wiąże się z wysokim ryzykiem dostaw dla przemysłu europejskiego.

Węgiel koksowy to niezbędny składnik w produkcji stali - kluczowego komponentu dla rozwoju innowacyjnej gospodarki i nowoczesnej infrastruktury. Warto wiedzieć, że obecnie nie ma alternatywnych i ekonomicznie uzasadnionych technologii wytopu stali bez użycia węgla koksowego.

Węgiel koksowy wydobywany w kopalniach JSW wykorzystywany jest w Europie Środkowej przez lokalne huty należące do międzynarodowych producentów stali. Produkowany przez Grupę JSW wysokiej jakości koks jest również sprzedawany na rynku globalnym. Głównymi odbiorcami produktów Grupy JSW są klienci w Polsce, Niemczech, Austrii, Czechach, Słowacji, we Włoszech oraz Indiach.

Jastrzębska Spółka Węglowa SA została utworzona 1 kwietnia 1993 roku. W jej skład weszło siedem samodzielnie funkcjonujących przedsiębiorstw górniczych, które przekształcono w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa. 6 lipca 2011 roku debiutowała na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.

Association of Mining Engineers and Technicians

Nazwy poprzednie: 1946-53 Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Polskiego Przemysłu Węglowego, 1953-58 Stowarzyszenie Naukowo-Techniczne Inżynierów i Techników Górnictwa. Oddziały w: Bełchatowie, Bytomiu, Chorzowie-Rudzie Śl. – Siemianowicach Śl. - Świętochłowicach, Częstochowie, Gliwice-Zabrze, Katowicach, Kielcach, Krakowie, Lubinie, Lublinie, Mysłowicach, Poznań-Konin, Rybniku, Sosnowcu, Tarnobrzegu, Wałbrzychu i Wrocławiu. Koła: 138. Struktura organizacyjna: Walny Zjazd, Rada Krajowa, Zarząd Główny.

 
Charakterystyka działalności

Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Górnictwa jest kontynuatorem organizacji o nazwie Delegacja, którą w 1892 r. utworzyli w Krakowie absolwenci Akademii Górniczej w Leoben (Austria). Była to tajna reprezentacja polskich górników i hutników, złożona z delegatów polskich absolwentów różnych uczelni górniczych dla prowadzenia poczynań w interesie górnictwa polskiego i rozwoju szkolnictwa górniczego. Delegacja działała na podstawie Regulaminu z 1914 r., zajmowała się rozwijaniem nauki i techniki górniczej, wymianą doświadczeń i podnoszeniem wiedzy zawodowej swoich członków, wymianą doświadczeń naukowo-technicznych. Stowarzyszenie reaktywowane zostało w 1946 r. na zjeździe wychowanków uczelni górniczych, do 1953 r. skupiało tylko inżynierów i techników zatrudnionych w przemyśle węglowym i występowało pod nazwą: Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Polskiego Przemysłu Węglowego. Od 1953 r. objęło swą działalnością również inżynierów i techników pracujących w górnictwie nie węglowym, przejmując ze Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego oddziały i koła zrzeszające pracowników górnictwa rud. Pierwszy statut został zatwierdzony w 1946 r., ostatni — w 2008 r. (zmiany w 2011 r., 2015 r., 2019 r. i 2023 r.). 

 Zadania statutowe obejmują:

• integrowanie środowiska inżynierów i techników,
• kształtowanie opinii i ocen dotyczących górnictwa,
• inspirowanie przedsięwzięć techniczno-organizacyjnych na rzecz gospodarki narodowej i ochrony środowiska naturalnego,
• działania na rzecz gospodarki energetycznej w zakresie: wytwarzania, przetwarzania, przesyłania, dystrybucji i użytkowania paliw i energii we wszystkich postaciach oraz eksploatacji urządzeń,
• instalacji i sieci, ochrona godności zawodu i reprezentowanie interesów członków SITG,
• krzewienie oświaty i kultury technicznej,
• doskonalenie systemu kształcenia kadr technicznych dla górnictwa i geologii,
• podnoszenie kwalifikacji zawodowych kadry technicznej oraz popularyzowanie twórców nowej techniki,
• kształtowanie etyki zawodowej inżynierów i techników,
• kultywowanie tradycji górniczych i ochrona zabytków techniki,
• budowanie i zacieśnianie związków koleżeńskich,
• organizowanie życia kulturalnego i towarzyskiego członków SITG i ich rodzin.

Stowarzyszenie zrzesza inżynierów i techników zatrudnionych w górnictwie węgla kamiennego, górnictwie odkrywkowym i otworowym, górnictwie rud i surowców skalnych, w uczelniach na wydziałach górniczych, geologicznych i geodezyjnych, w instytucjach naukowych. Prowadzi działalność na terenie całego kraju poprzez 17 oddziałów i 138 kół, jest członkiem Federacji Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych Naczelnej Organizacji Technicznej. Środki finansowe pochodzą ze składek członków indywidualnych i wspierających oraz działalności gospodarczej. Przy Zarządzie Głównym działają Komisje problemowe: Geologii, Miernictwa Górniczego i Ochrony Środowiska, Budownictwa Górniczego, Górnictwa Skalnego, Młodej Kadry Górniczej, Seniorów, Tradycji Górniczej, Turystyki i Rekreacji, Kontaktów z zagranicą, Wydawnictw, Wyróżnień i Odznaczeń.

Stowarzyszenie organizuje krajowe zjazdy górnicze, zjazdy specjalistyczne obejmujące swoją tematyką poszczególne gałęzie górnictwa, konferencje naukowo-techniczne, wystawy, odczyty np. Zarząd Główny organizował 1 raz w miesiącu tzw. czwartek górniczy (ostatni w 2020). Stowarzyszenie zorganizowało Krajowy Kongres Górnictwa Skalnego (1997, 2022, 2024), międzynarodową konferencję nt. ratownictwa górniczego (1997), szkołę przepisów górniczych (1998), górnicze forum dyskusyjne (1999, 2000, 2001, 2002, 2004, 2005, 2006, 2009, 2010, 2011, 2013). Urządza dni techniki Chorzowa, Katowic, Rybnika przy współpracy z Federacją Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych NOT, konferencje nt. doświadczeń z likwidacji zakładów górniczych (1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005), problemów bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w polskim górnictwie (od 1999 r. – z przerwą jedynie podczas COVID, organizowane wspólnie z Wyższym Urzędem Górniczym i Głównym Instytutem Górnictwa), corocznie od 1992 r. sejmik młodej kadry górniczej, kongres seniorów górnictwa oraz dni miernictwa górniczego i ochrony środowiska terenów górniczych (1991, 1993, 1995, 1997, 1999, 2001, 2003, 2007, 2010, 2012, 2013, 2014, 2016, 2018, 2021, 2023, 2025). Stowarzyszenie wydaje „Przegląd Górniczy” (od 1945 r.), który jest kontynuacją „Przeglądu Górniczo-Hutniczego” ukazującego się od 1903 r., serię Biblioteczka Górnicza (1-2 tomy rocznie), biuletyn informacyjny SITG „Wspólne Sprawy” (od 1991). Ponadto corocznie wydaje kilka pozycji zwartych; ważniejsze spośród nich: Zarys dziejów górnictwa na ziemiach polskich. Red. J. Pazdur. T. 1-2 (Katowice 1960-1961), Polski węgiel (Katowice 1964), Rozwój mechanizacji robót podziemnych w kopalniach węgla kamiennego w PRL. Red. J. Mitręga (Katowice 1964), Katalog systemów podziemnej eksploatacji węgla w Polsce. Red. S. Gisman (Katowice 1966), Szkice z dziejów górnictwa w Polsce Ludowej. Red. J. Jaros (Katowice 1970), Górnictwo węglowe w Polsce Ludowej 1945-1969. Red. H. Maroszek (Katowice 1972), Prawo Geologiczne i Górnicze oraz poszczególne akty wykonawcze do tego Prawa i wyciągi z przepisów, Zbiór rymów poświęconych ratownikom (1996), Ratownictwo górnicze w Polsce (1997), Materiały dotyczące organizowanych Górniczych Forów Dyskusyjnych (od 1999), J. Utikal: Systemy telekomunikacyjne w górnictwie (1998), Wpływ przemysłu wydobywczego na prospołeczny rozwój poszczególnych regionów górniczych (2017), Tradycje Górnicze (2017), Ludzie górnictwa w powstaniach śląskich (2020).

SITG współpracuje ze wszystkimi instytucjami naukowymi i innymi instytucjami zajmującymi się badaniami z zakresu górnictwa na terenie Polski oraz ze stowarzyszeniami inżynierów i techników górniczych, hutniczych i geologów Austrii, Chin, Niemiec, Słowacji, Słowenii, Węgier, W. Brytanii. Współpraca polega na udziale w kongresach, konferencjach i sympozjach. Sporadycznie SITG współpracuje również z innymi ośrodkami zagranicznymi w zakresie wymiany doświadczeń technicznych. Członkowie SITG biorą udział w międzynarodowych kongresach górniczych.

SITG jest członkiem Europejskiej Federacji Stowarzyszeń Górników i Hutników (European Federation of Miners and Metalurgists - FEMS). Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wydawania książek i czasopism, prac badawczo-rozwojowych, rzeczoznawstwa technicznego, opracowania ekspertyz i opinii.

Strona internetowa: www.sitg.pl

e-mail: zg@zitg.pl

Działalność GIG-PIB (Główny Instytut Górnictwa – Państwowy Instytut Badawczy) od początku koncentrowała się na najbardziej istotnych problemach związanych z bezpieczeństwem pracy, rozwojem nowoczesnych technologii i technik górniczych oraz ochroną środowiska przed skutkami działalności przemysłowej, w szczególności górniczej. Wyniki prac naukowo-badawczych wykonanych w Instytucie tworzyły podstawy nowoczesnego i bezpiecznego górnictwa w Polsce, a wiele z nich znalazło zastosowanie w górnictwie światowym.

Dzisiejszy GIG-PIB jest, silnie związaną z regionem Górnego Śląska, jednostką naukowo-badawczo-rozwojową utworzoną w Katowicach, 16 kwietnia 1945 roku pod nazwą Instytut Naukowo-Badawczy Przemysłu Węglowego. W wyniku kolejnych zmian i reorganizacji, w latach 1948 – 1950 działał on jako Instytut Węglowy w ramach Głównego Instytutu Paliw Naturalnych, a od roku 1950 już jako Główny Instytut Górnictwa.

Początkowo, w latach 1945−1948, siedziba Instytutu mieściła się przy ul. Stawowej 19. W 1948 r. siedzibę przeniesiono na rozległe tereny przy ul. Katowickiej 64 (obecnie Plac Gwarków 1), gdzie w latach 1954−1963 rozbudowano jego infrastrukturę Instytutu o kolejne hale technologiczne, pracownie i laboratoria. Ostatnią inwestycją był 13-kondygnacyjny biurowiec oddany do użytku w 1971 roku.

Prawdziwa historia Instytutu rozpoczęła się jednak blisko 20 lat wcześniej. Początki Głównego Instytutu Górnictwa – Państwowego Instytutu Badawczego to historia najstarszej części Instytutu, a więc Kopalni Doświadczalnej Barbara w Mikołowie. Na jej powstanie w istotny sposób wpłynęła decyzja księcia pszczyńskiego Jana Henryka Hochberga, który postanowił zamknąć będącą w jego posiadaniu kopalnię Anna. Kopalnia ta od 1850 roku wydobywała węgiel koksujący wykorzystywany w należących do księcia hutach żelaza. Po okresie wojennym w 1921 roku Anna zmieniła nazwę na Barbara. Rocznie wydobycie wynosiło około 15 tys. ton, ale problemem był brak połączenia kolejowego i zakładu przeróbczego. Argumentem przeciw rozbudowie kopalni było też ujęcie wody źródlanej, niezbędnej do produkcji piwa w książęcym browarze w Tychach. Istniały obawy, że pogłębienie zakładu spowoduje zniknięcie źródła wody, dlatego w 1924 r. kopalnia Anna/Barbara ostatecznie zaprzestała wydobycia. Nieczynny obiekt w 1925 roku za 2200 franków szwajcarskich wydzierżawił od księcia pszczyńskiego Górnośląski Związek Kopalń i Hut i przeniósł do Mikołowa Stację Doświadczalną i Centralę Ratownictwa Górniczego. Pełna nazwa placówki brzmiała wówczas: Kopalnia Doświadczalna Barbara, Centrala Ratownictwa Górniczego i Obserwatorium Magnetyczne w Mikołowie. Od 1945 roku Kopalnia Doświadczalna „Barbara” funkcjonuje w ramach GIG-PIB, będąc jednym z kluczowych elementów jego struktury naukowo-badawczej.

Obecnie GIG-PIB prowadzi działalność skierowaną do wszystkich praktycznie branż przemysłu, instytucji i urzędów administracji państwowej i samorządowej oraz partnerów zagranicznych. W wyniku wieloletniej działalności stał się jednostką badawczą o ugruntowanej w świecie pozycji. Oczywistym jest ciągle silny związek z górnictwem, ale równie bogata stała się oferta wychodząca naprzeciw oczekiwaniom szerokiego grona odbiorców spoza tej branży. Zgromadzony potencjał intelektualny, wieloletnie doświadczenie oraz nowoczesne wyposażenie, pozwoliły bowiem na zasadnicze modyfikacje tematyki badawczej. Obecnie podstawowymi filarami działalności Instytutu są: górnictwo i geoinżynieria, bezpieczeństwo przemysłowe, inżynieria środowiska oraz zrównoważone technologie energetyczne.